O τίτλος «Παιχνιδόσωμα – BodyPlay», xρησιμοποιείται για να υπογραμμίσει πως, πρόκειται για ένα σεμινάρο, όπου για να το παρακολουθήσει κάποιος χρειάζεται απλά το σώμα του και την διαθεσιμότητα του να παίξει ομαδικά.

Τα παιχνίδια που προτείνονται είναι κυρίως παιχνίδια:
• θεατρικά,
• μουσικοκινητικά,
• παραδοσιακά

και είναι εμπνευσμένα από ασκήσεις:
• σωματικής έκφρασης,
• physical theater,
• θεατρικού παιχνιδιού και
• χορού.

Λίγα λόγια για το «ΠΑΙΧΝΙΔΟΣΩΜΑ»

To παιχνιδόσωμα ξεκίνησε να υλοποιείται το 2002 σε παιδιά και σε ενήλικες (κυρίως καλλιτέχνες) το 2005 περίπου με την μορφή που έχει σήμερα από την Κατερίνα Μπάστα. Το 2008 στο «Παιχνιδόσωμα» συμμετέχουν και άνθρωποι εκτός «καλλιτεχνικού χώρου». Ιδιαίτερο ενδιαφέρον ξεκινούν να δείχνουν ερασιτέχνες, εμψυχωτές ομάδων, ψυχολόγοι, σύμβουλοι ανθρωπίνου δυναμικού, δάσκαλοι, παιδαγωγοί προσχολική ηλικίας αλλά και ιδιωτικοί υπάλληλοι, συνταξιούχοι, φοιτητές, άνθρωποι που κάνουν καθιστική εργασία κ.τ.λ. Οι βασικές ανάγκες που θέτουν τα μέλη μέχρι σήμερα συνοψίζονται σε αυτές τις 4 επικεφαλίδες :

1. Ανάγκη για σωματική ενεργοποίηση:
• «νιώθω το σώμα μου κλειδωμένο, θέλω να γίνει κάτι να ανοίξει, να εκφραστεί»
• έχω κουραστεί να σκέφτομαι θέλω κάτι σωματικό»
• «Θέλω μια επικοινωνία λιγότερο εγκεφαλική»
• «Θέλω να πειραματιστώ, να χορέψω χωρίς να απαιτείται εμπειρία, να νιώσω ελεύθερος»
• «Θέλω άνεση με το σώμα μου, την κίνηση μου και την εκφραστικότητα μου»

2. Ανάγκη για «ξεμπλοκάρισμα», ενθάρρυνση στην έκθεση και την προβολή των κινητικών ή υποκριτικών δεξιοτήτων.
• «μικρή ήθελα να γίνω ηθοποιός…δεν θέλω να παίξω σε σκηνή, όμως θέλω να προσεγγίσω αυτό το κομμάτι μου»
• «ήθελα να είχα γίνει χορεύτρια αλλά τώρα είναι αργά, φυσική κατάσταση μηδέν, ντρέπομαι και λίγο… ειδικά μπροστά σε άλλους»
• «όταν βλέπω θέατρο κάτι με αναστατώνει, λέω θέλω και εγώ, αλλά την ίδια στιγμή η δυσκολία της έκθεσης με μπλοκάρει»
• «όταν είμαι μόνη μου τραγουδάω, χορεύω. Η έκθεση σε κοινό είναι το πρόβλημα»

3. Ανάγκη για μια καλλιτεχνική ενασχόληση και ανάδειξη του δημιουργικού εαυτού, του προσωπικού τρόπου έκφρασης. Κλίμα ελευθερίας , προβολή του «καλλιτέχνης που κρύβω μέσα μου».
• «έχω παρακολουθήσει αρκετά σεμινάρια υποκριτικής, έχω παίξει κιόλας σε παράσταση, θέλω όμως κάτι πιο παιχνιδιάρικο. Κάτι αυτοσχεδιαστικό, ελεύθερο και προσωπικό»
• «έχω μία “τρέλα” μέσα μου, κάτι καλλιτεχνικό… πως να το πω δεν ξέρω, θέλω να βρω έναν τρόπο να εκφραστεί.»
• «το όνειρο μου είναι το θέατρο, ο χορός, η μουσική, θέλω να εκπαιδευτώ…»
• «αισθάνομαι ότι δεν έχω ρυθμό. Θέλω τόσο πολύ να χορέψω αλλά δεν ξέρω τι να κάνω με το σώμα μου.»

4. Ανάγκη για χαρά και εσωτερική γαλήνη.
• «Υπάρχει μέσα μου ένα παιδί που θέλει απλά να χαρεί»
• «θέλω να βρω την ομάδα που μπορώ να είμαι αυτό που είμαι»
• «θέλω να επικοινωνήσω απλά, χωρίς να είναι τόσο δύσκολο»
• «θέλω να μπορώ να εκφραστώ και να νιώθω ελεύθερη, χωρίς να κρίνομαι.»

«ΠΑΙΧΝΙΔΟΣΩΜΑ» ΚΑΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

Το 2008, μία γερμανική εταιρία κάνει πρόταση προκειμένου μέρος του παιχιδοσώματος να μπει στο “business training/coaching” στελεχών και υπαλλήλων μεγάλης ελληνικής εταιρίας, όπως και έγινε. Μέχρι σήμερα συνεχίζει το έργο του στο χώρο των επιχειρήσεων και όπου υπάρχει ο όρος «εκπαίδευση» προτείνοντας κάτι απλό:

«Ας μη διδάξουμε για λίγο τίποτα τους ανθρώπους, ας δώσουμε επιτέλους λίγο χώρο να υπάρξουν. Και εμείς που είμαστε δάσκαλοι ας μαθητεύσουμε λίγο απο τα δημιουργήματά τους.»

«ΠΑΙΧΝΙΔΟΣΩΜΑ» για τους ειδικούς ψυχικής υγείας

Ένα μεγάλο ποσοστό των μελών του παιχνιδοσώματος είναι άτομα που ασκούν ανθρωπιστικά επαγγέλματα όπως: γιατροί, ειδικοί ψυχικής υγείας, κοινωνικοί λειτουργοί, εργοθεραπευτές, εμψυχωτές ομάδων, δάσκαλοι, παιδαγωγοί προσχολικής ηλικίας κ.τ.λ. Στην αρχή, ο στόχος τους είναι συχνά το ίδιο το παιχνιδόσωμα, ως προς το ασκησιολόγιο, δηλαδή προσδοκούν να το πάρουν και να το κάνουν στις δικές τους ομάδες. Πράγμα το οποίο είναι τιμή, μεγάλη χαρά και ενθαρρύνεται από την ίδια τη συντονίστρια. Μετά το πέρας του σεμιναρίου οι περισσότεροι δηλώνουν:

• Αύξηση σωματικής έκφρασης, το σώμα γίνεται εργαλείο που τους βοηθά στην επικοινωνία, την παραστατικότητα και το σχετίζεσθαι.
• Χρήση των παιχνιδιών και των δραστηριοτήτων του παιχνιδοσώματος μέσα στην ομάδα τους και αύξηση της δημιουργικότητας και της φαντασίας τους.
• Εξωστρέφεια και μεγαλύτερη εκφραστικότητα στην επικοινωνία (…«μοιάζει να μιλούν για μεγαλύτερη τόλμη»), με αποτέλεσμα την ανάδειξη της προσωπικότητας τους μέσα στην δουλειά αλλά και σε προσωπικό επίπεδο.
• Αυτοπεποίθηση και επίτευξη προσωπικών στόχων
• Ανάδειξη ταλέντων που δεν γνώριζαν καν ότι διέθεταν.

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΜΠΑΣΤΑ (Σύντομο Βιογραφικό):

Η Κατερίνα Μπάστα ξεκίνησε ως Ηθοποιός, με ειδίκευση στο Physical Theater-Dance theater και το βουβό θέατρο. Στην συνέχεια δούλεψε ως σκηνοθέτης και δασκάλα υποκριτικής . Έκανε μεταπτυχιακό στην Εμψύχωση Ομάδων στην “Anima”, είναι εκπαιδεύτρια στις δεξιότητες επικοινωνίας αποτελεσματικού γονέα (πιστοποιημένη από το σύστημα Gordon’s) και ασκεί τη συμβουλευτική (Master of Science in Person-Centred Counselling and psychotherapy in university of Strathclyde).
Επαγγελματικά, ασχολήθηκε με το θέατρο στην εκπαίδευση ως εμψυχώτρια, σκηνοθέτης και συγγραφέας για πάνω από μία δεκαετία, βραβευμένη με το 1ο βραβείο Μπελιέ για την καινοτομία της στο παιδικό θέατρο. Υπήρξε πρόεδρος στο «Mikro Theatro» εντάσσοντας το θέατρο μέσα στην εκπαίδευση για την προσχολική ηλικία. Σχεδίασε το «art in action» κάνοντας βιωματικά σεμινάρια επικοινωνίας και ηγεσίας σε εταιρίες.Τέλος σχεδίασε τη μεθοδολογία «παιχνιδόσωμα» όπου μέχρι και σήμερα συντονίζει η ίδια αλλά και κάνει εισηγήσεις σε συντονιστές που ασχολούνται με ανθρωπιστικά επαγγέλματα και ομάδες προκειμένου να εντάξουν το παιχνίδι και την τέχνη μεσα στη διαδικασία της εκπαίδευσης ή της θεραπείας.
Σήμερα εργάζεται στο «μικρό πολυτεχνείο» ως μέλος του εκπαιδευτικό προσωπικού. Ασχολείται με το business training εταιριών και ασκεί την προσωποκεντρική συμβουλευτική σε ατομικές συνεδρίες και ομάδες ενηλίκων με τη μέθοδο «Παιχνιδόσωμα».